Berber van der Woude was beleidsadviseur en diplomaat bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Nu is ze voorzitter bij The Rights Forum. In deze gastcolumn deelt ze haar ongezouten mening over de houding van NSC- minister Veldkamp ten opzichte van de Israëlische genocide op het Palestijnse volk.
Weten jullie nog, juli 2024? De ministersploeg van Schoof trad aan. Gesteund door een bonte verzameling brekebenen, opportunisten, racisten en marionetten van buitenlandse mogendheden. De Israëlische slachting van de Palestijnen in Gaza was toen al maandenlang het macabere decor van een potsierlijk formatieschouwspel.
Tegen de kritiek, dat ze in een kabinet stapten met minstens één extreem-rechtse partij en een qua rechtsstatelijkheid problematisch programma, verdedigden de ministers van Omtzigts NSC zich fel: “Het land moet worden bestuurd! Wij nemen tenminste verantwoordelijkheid!”
Nu zie ik hoe NSC-minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp – ooit zelf ambassadeur in Tel Aviv, dus hij kent zijn Israëlische pappenheimers – staat te stotteren en te sputteren als hem in Kamer en media wordt gevraagd waarom hij nog altijd namens Nederland de genocide op het Palestijnse volk steunt.
“Wij nemen verantwoordelijkheid.”
Verantwoordelijkheid nemen is, als een leeuwin haar welpen, het internationale recht verdedigen tegen je collega’s die niets van de wereld weten, een vuist in de lucht en in de andere hand de uitspraken van de internationale hoven, waarvan we ooit zo trots waren ze op Nederlandse bodem te hebben staan. Verantwoordelijkheid nemen is eindelijk eens die gereedschapskist vol diplomatieke middelen opentrekken en een regime, dat al decennialang met extreem geweld een volk onderdrukt, er om de oren mee slaan. Verantwoordelijkheid nemen is over het eigen ego heen stappen en in gesprek gaan met de ambtenaren en oud-ambassadeurs die al bijna anderhalf jaar lang elke week in stil protest bij de ingang van het ministerie zitten. In plaats van je voor ze te verstoppen en ze te verwijten dat ze hun (ex-)collega’s een ongemakkelijk gevoel bezorgen.
Meneer Veldkamp, ik denk dat ik kan begrijpen dat u stilletjes een ministerspost ambieerde. De spotlights, de macht, een heel ambtelijk apparaat tot uw beschikking. Geef toe, u liet uw ijdelheid er graag door strelen.
Maar als dit is hoeveel u van wereldvrede houdt en van mensenrechten en van het internationale recht – dan bent u geen knip voor de neus waard. Niet als minister Buitenlandse Zaken. En eerlijk gezegd ook niet als mens.